Refakat İzni
Refakat İzni Haftanın Belli Günleri Parçalar Halinde Kullanılabilir mi?
Bilindiği üzere devlet memuru olarak görev yapanların Devlet Memurları Kanununun 105. maddesinde yer alan düzenlemeler çerçevesinde kanun maddesinde belirtilen yakınlarının hastalanması veya ağır kaza geçirmesi durumlarında refakat izni kullanma hakları bulunmaktadır.
Bazı durumlarda memurun bakmakla yükümlü olduğu kişilerin haftanın belli günleri tedavileri yapılmakta ve ilgili memurlar bu sürelerde ilgili yakınlarını tedaviye götürmek zorunda kalmaktadırlar.Haftanın belli günleri yapılan tedavilere yakınlarını götüren memurlara bu tedavi günlerinde 657 sayılı Devlet memurları Kanununun 105. maddesi çerçevesinde parçalar halinde refakat izni verilip verilemeyeceğine ilişkin Devlet Personel Başkanlığına sorulmuş olan görüş yazısına verilmiş olan cevabı yazıda devlet memurunun refakat iznini haftanın belli günleri parçalar halinde kullanmasının mümkün olmadığı yönünde görüş verilmiştir.İlgili görüş yazımız ekinde yer almaktadır.
ÖZET: Refakat izninin haftada bir gün, ayda dört gün gibi parça parça kullanılıp kullanılamayacağı hk.(03/11/2011-20337)
657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 105 inci maddesinin son fıkrasına göre verilen refakat izninin parça parça (haftada bir gün, ayda dört gün gibi) kullanılabileceğine ilişkin genelge çıkarılmasının talep edildiği ilgi dilekçe incelenmiştir.
Bilindiği üzere, 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 105 inci maddesinin son fıkrasında; “Ayrıca, memurun bakmakla yükümlü olduğu veya memur refakat etmediği takdirde hayatı tehlikeye girecek ana, baba, eş ve çocukları ile kardeşlerinden birinin ağır bir kaza geçirmesi veya tedavisi uzun süren bir hastalığının bulunması hâllerinde, bu hâllerin sağlık kurulu raporuyla belgelendirilmesi şartıyla, aylık ve özlük hakları korunarak, üç aya kadar izin verilir. Gerektiğinde bu süre bir katına kadar uzatılır.” hükmü yer almaktadır.
Diğer taraftan, 29/10/2011 tarihli ve 28099 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Devlet Memurlarına Verilecek Hastalık Raporları ile Hastalık ve Refakat İznine İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik’in “Refakat iznine ilişkin esaslar” başlıklı 10 uncu maddesinde,
“1) Memurlara 657 sayılı Kanunun 105 inci maddesinin son fıkrası uyarınca izin verilebilmesi için memurun;
a) Bakmakla yükümlü olduğu ana, baba, eş ve çocuklarından birinin,
b) Bakmakla yükümlü olmamakla birlikte refakat edilmediği takdirde hayatı tehlikeye girecek ana, baba, eş ve çocuklarıyla kardeşlerinden birinin, ağır bir kaza geçirdiğinin veya tedavisi uzun süren bir hastalığı bulunduğunun sağlık kurulu raporuyla belgelendirilmesi zorunludur.
(2) Birinci fıkra çerçevesinde düzenlenecek ve refakat sebebiyle izin verilmesine esas teşkil edecek sağlık kurulu raporunda; refakati gerektiren tıbbî sebepler, refakat edilmediği takdirde hayatî tehlike bulunup bulunmadığı, sürekli ve yakın bakım gerekip gerekmediği, üç ayı geçmeyecek şekilde refakat süresi ve varsa refakatçinin sahip olması gereken özel nitelikler yer alır. Gerekli görülmesi hâlinde üç aylık süre aynı koşullarda bir katına kadar uzatılır.
(3) Aynı kişiyle ilgili olarak aynı dönemde birden fazla memur refakat izni kullanamaz.
(4) Aynı kişi ve aynı vakaya dayalı olarak verilecek refakat izninin toplam süresi altı ayı geçemez.
(5) İzin süresi içinde refakati gerektiren durumun ortadan kalkması hâlinde memur iznin bitmesini beklemeksizin göreve başlar. Bu durumda veya izin süresinin bitiminde, göreve başlamayan memurlar izinsiz ve özürsüz olarak görevlerini terk etmiş sayılarak haklarında 657 sayılı Kanun ve özel kanunların ilgili hükümlerine göre işlem yapılır.
(6) Refakat izni kullanılırken memurun aylık ve özlük haklan korunur.” hükmü yer almaktadır.
Bu itibarla, Devlet memurlarına 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 105 inci maddesinin son fıkrasına göre refakat izninin üç aya kadar verileceği, gerekli görülmesi hâlinde üç aylık sürenin aynı koşullarda bir katına kadar uzatılacağı mütalaa edilmekte olup, söz konusu iznin haftada bir gün veya ayda dört gün gibi parça parça kullanılması mümkün bulunmamaktadır.
