Sürekli Görev Yolluğunda Uçak Bilet Bedeli Ödenebilir mi?

İlk atamada memura harcırah ödenir mi?

Sürekli Görev Yolluğunda Uçak Bilet Bedeli Ödenebilir mi?

Bilindiği üzere harcırah kanununa göre ödenen sürekli görev yolluklarında harcırah kanununa göre harcırah alabilecek olanlar sayılmış duruma göre harcırah alabilecek olanların harcırahın unsurlarından birini,bir kaçını veya hepsini alabileceği bildirilmiştir.Sürekli görev yolluğu alabilecek olanların sürekli görev yolluğu içinde alabilecekleri unsurlardan biriside memuriyet mahallinden yeni memuriyet mahalline kadar yapmış olduğu yol giderleridir.Harcırah Kanununun Yurt içinde yol masrafı başlıklı 27. maddesinde  Yurt içinde yol masrafı, muayyen tarifeli nakil vasıtaları ile seyahatte, bu kanuna bağlı (1) sayılı cetvelin birinci sütununda yazılı makam ve sıfatlar ile vazifeli aylık veya ücret tutarlarına göre aynı cetvelin ikinci sütununda yazılı mevkiin tarife üzerinden bilet parası ve muayyen tarifeli olmıyan nakil vasıtalarıyla seyahat halinde ise 3 numaralı sütunda gösterilen nakil vasıtalarına göre ihtiyar olunan hakiki masraftan terekküp eder. Ancak Reisicumhur, Büyük Millet Meclisi Reisi, Başvekil, vekiller ve Erkanı Harbiyei Umumiye Reisine vazife seyahatlerinde refakat eden kimseler, bu madde hükmiyle mukayyet olmaksızın bu zevat tarafından tayin olunacak mevkilerde seyahat edebilirler" hükmü yer almaktadır.İlgili hükümler ile geçici ve sürekli görevlerde ödenecek olan taşıt ücretlerine ilişkin açıklamalar yapılmıştır.

Yazımız ekinde yayınlamış olduğumuz mahkeme kararında sürekli görev yolluğunda uçak bileti parası isteyen memurun talebi "Yasanın 27/1.maddesi uyarınca 1 sayılı Cetvelin 2.sütununda gösterilen muayyen tarifeli taşıtla seyahat etmek esas olduğundan" gerekçesi ile reddedilmiştir.

Kararda yer alan emekliye ayrılan personele ödenecek sürekli görev yolluğu ödemesi 631 sayılı Kanun Hükmünde kararnamenin 14/A maddesinin c fıkrasında yapılan düzenleme ile kaldırılmış olsa bile ilgili kararın taşıt ücretleri ile ilgili kısmına ilişkin mevzuat hala geçerlildir.

 Antalya Merkez Barbaros ilkokulunda öğretmen olarak çalışmakta iken kendi isteğiyle emekliye ayrılan davacı, emekli olduktan sonra Rize ilinde ikamet edeceğinden bahisle yolluğunun Antalya-Ankara-Trabzon uçak bileti ücreti esas alınarak ödenmesi yolundaki başvurusunun reddi ne ilişkin işlem ile bu işlemin eki olan Antalya Defterdarlığı Okullar Saymanlığı işleminin iptali ve 567.000.-lira tutarındaki emekli yolluğunun kendisine ödenmesine hükmedilmesi istemiyle dava açmıştır.

İdare Mahkemesi kararıyla; 6245 sayılı Harcırah Kanununun (her ne kadar Mahkeme kararında maddi hata ile 24 olarak yazılmış ise de) 27.mad desine ekli ve 311 sayılı KHK ile değişik (1) sayılı Cetvelin "Açıklamalar" bölümünün birinci şıkkında, Cetvelin 1.ve 3.sıralarında gösterilenlerin uçakla seyahat edebileceklerinin, 5.şıkkında ise, özel otomobilleri ile seyahat edenlere, müstahak oldukları taşıt ücreti ile bu taşıta göre geçecek günler için verilmesi gereken gündelikten fazla ödeme yapılamayacağının belirtildiği; dava dosyasının incelenmesinden, İlkokul Öğretmeni iken 16.3.1989 tarihinde emekliye ayrılan davacının, Rize ilinde ikamet edeceği ve bu İl'e özel otomobili ile gideceği, ancak 1.dereceden emekliye ayrılmış olması nedeniyle emekli yolluğunun uçak bileti ücreti üzerinden ödenmesi için Antalya İl Milli Eğitim Müdürlüğüne başvurduğu ve bu başvurusunun dava konusu işlemle reddedildiğinin anlaşıldığı; davacının, emeklilikte ikamet yeri olarak gösterdiği Rize İline özel otomobili ile gideceği açık bulunduğuna göre, emeklilik yolluğunun Antalya-Rize arası mutat vasıta-otobüs-ücreti üzerinden ödenmesi yolundaki işlemde mevzuata aykırılık görülmediği gerekçesiyle dava reddedilmiştir. Davacı, kendisinin sözü edilen Cetvelin 311 sayılı KHK ile değişik 1. sütununun 2.sırasında yer aldığını, anılan Cetvelin "Açıklamalar" bölümünün 1.ve 5.şıklarının kendisine uçakla veya özel arabası ile gidebilme hakkı tanıdığını, ancak Antalya İl Milli Eğitim Müdürlüğüne yaptığı başvurusunun reddedildiğini, Mahkemenin, ilgili mevzuatı yeterince incelemeden karar verdiğini öne sürmekte ve İdare Mahkemesi kararının temyizen incelenerek bozulmasını istemektedir. İdare ve Vergi Mahkemeleri tarafından verilen kararların temyiz yolu ile incelenerek bozulabilmeleri 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinde belirtilen nedenlerden birinin bulunması halinde mümkün olup, davacı tarafından ileri sürülen hususlar bunlardan hiçbirisine uymamaktadır. 6245 sayılı Harcırah Kanununun 5.maddesinde harcırahın, yol masrafı, yevmiye, aile masrafı ve yer değiştirme masrafını ihtiva ettiğine ve ilgilinin, bu Kanun hükümlerine göre bunlardan birine, birkaçına veya tamamına müstahak olabileceğine işaret edilmiş, aynı Yasanın 27.maddesinin 1.fıkrasında "Yurt içinde yol masrafı, muayyen tarifeli nakil vasıtaları ile seyahatte, bu Kanuna bağlı (1) sayılı cetvelin birinci sü tununda yazılı makam ve sıfatlar ile vazifeli aylık veya ücret tutarla rına göre aynı cetvelin ikinci sütununda yazılı mevkiin tarife üzerinden bilet parası ve muayyen tarifeli olmayan nakil vasıtalarıyla seyahat halinde ise 3 numaralı sütunda gösterilen nakil vasıtalarına göre ihtiyar olunan hakiki masraftan terekküp eder." hükmüne yer verilmiş; Yasaya ekli (1) sayılı Cetvelin "Açıklamalar" bölümünün 5.maddesinde de, özel otomobilleriyle seyahat edenlere, müstehak oldukları taşıt ücreti ile bu taşıta göre geçecek günler için verilmesi gereken gündelik ten fazla ödeme yapılmayacağı belirtilmiştir. Yukarıda sözü edilen hükümlerin incelenmesinden de anlaşılacağı üzere, harcırah, ancak gerçekten yapılmış olan bazı harcamaların karşılığı olarak verileceğinden ve anılan Yasanın 27/1.maddesi uyarınca 1 sayılı Cetvelin 2.sütununda gösterilen muayyen tarifeli taşıtla seyahat etmek esas olduğundan, emekliye ayrılan davacının Rize İlinde ikamet edeceği ve bu İl'e özel otomobili ile gideceğinin açık bulunması karşısında, ilgiliye Antalya-Ankara-Trabzon uçak bileti ücreti esas alınarak emekli yolluğu ödenmemesi yolundaki işlemde Yasaya aykırılık görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle, davacının temyiz isteminin reddiyle Antalya İdare Mahkemesinin 25.12.1990 günlü 1990/1560 sayılı kararının onanmasına karar verildi