Öz Türkçe kız ve erkek isim önerileri
Günümüzde insanlar çocuklarına isim koyarken kimselerde olmayan isimleri çocuklarına koymak istiyorlar, bu nedenle önceden kullanımayan bir isim artık çocuklara konmaya başlandı. Çocuklarına isim koyanların su,deniz,güneş v.b doğa ile ilgili isimler koyarken bazı kişiler ise tarihte yer etmiş yavuz, fatih, v.b isimleri çocuklarına koymaktadırlar. Günümüzde özelllikle tarihi filmlerin yapılması insanların eski isimlerde özellikle öz türkçe isimlerde arayış içinde olmalarına neden olmaktadır. Çocuklara konan isimlerin kulağa hoş gelmesi kadar verilecek olan ismin manasınında güzel olması önemlidir.Öz türkçe isim öneri listesi ve isimlerin manalarını bu yazımızda yer veriyoruz.
- Abçar: İşinin ehli, uyumlu kişi
- Abıdan: Gönül insanı
- Abışka: İçtenlikle çalışan
- Abike: Yüksek gönüllü
- Acar: Gayretli, azimli
- Aça: Toplumda saygı gören kişi
- Acun: Dünya, yeryüzü
- Adal: Sadık
- Adar: Adayan kişi
- Adalmış: Ünlü
- Adberilgen: Adını hak etmiş kişi
- Ağıç: Hazine
- Akalın: Dürüst kişi
- Akay: Ayın en güzel anı
- Akbel: Dürüst, sağlam kişilikli
- Akbergü: İyi huylu
- Akgün: Gelecek
- Akınay: Türkistan’da kadın ozan
- Akkara: Zıtların bütünlüğü
- Albeni: Cazibe, sempati
- Alçin: Kızıl renkli çalıkuşu
- Algın: Yüksek bir yer
- Almakay: Elma yanaklı
- Almila: Elma
- Aras: Kalın yün, talih
- Artuk: Zenginlik
- Asena: Efsane olan dişi kurt
- Aspar: Faydalı
- Atalan: Ünlü
- Ataman: Saygıdeğer kişi
- Ayana: Eski Türklerde tanrıça
- Aybar: Heybetli, ay gibi parlak
- Aybars: Ay gibi beyaz
- Aykaç: Hatip
- Aykın: Ferah, aydınlık
- Ayman: Aya eşdeğer
- Aytar: Haberci
- Babür: Kaplana benzer yırtıcı bir hayvan
- Bagatur: Kahraman
- Bahadır: Kahraman
- Balaban: Bala bandırılmış
- Balamir: Avrupa Hun Devleti Kurucusu
- Balkın: Parlak, göz alıcı
- Balkır: Yağmurdan sonra çıkan güneş
- Bamsı: Ulu, yüksek kişi
- Banuçiçek: Kutsal çiçek
- Bangu: Sonsuz, sonsuzluk
- Barçın: İpek kumaş
- Barış: Sulh, gidişat, hazine
- Barkan: Gezgin
- Barlas: Temiz, çekici
- Bartu: Varlık, varılacak yer
- Basut: Yardımcı, demir tokmak
- Baturgan: Saklayan, gizleyen
- Bayhan: Varlıklı
- Bayındır: Güçlü, egemen
- Baysan: Yakışıklı, gösterişli
- Bayülgen: Mükafat tanrısı
- Bediz: Resim, heykel
- Becet: Süs
- Begüm: Eski Türklerde “hanımefendi”
- Belçin: İz, belirti, damga
- Belen: Alim, geçit
- Belgin: Net
- Belik: Doruk
- Benice: Sonsuzluk
- Beril: Cömert
- Berkant: Altay Dağları’nda bir dağın adı
- Berkin: Güçlü
- Boğaç: Genç boğa, boğa gibi
- Bora: Fırtına
- Bertuğ: Engel tanımayan
- Beyge: Küçük hanım
- Beylem: Çiçek demeti
- Birçe: Biricik, tek
- Boğaç: Genç boğa, boğa gibi
- Bora: Fırtına
- Burak: Güçlü, yenilmez
- Burçigin: Güvenilir kişi
- Cerkin: Yakın kişi, akraba
- Çağan: Bayram, eğlence
- Çağıl: Su sesi
- Çağla: Dürüst kişi
- Çaptuğ: Çok tanınan, ünlü
- Çebi: Sert bakışlı
- Çilde: Kış mevsiminin en soğuk günü
- Çolpan: Kuzey yıldızı
- Demirhan: Maden Tanrısı
- Dikmen: İnatçı
- Dirse: Konuşkan
- Darhan: Saygılı
- Dumrul: Okun sivri ucu, efkarlı
- Ebren: Kainat
- Ecevit: Çalışkan
- Ediz: Değerli
- Elban: Devletine bağlı
- Erendiz: Jüpiter
- Ergun: Yumuşak huylu kişi
- Erkut: Güçlü, kutsal
- Erkin: Bağımsız
- Erten: Şafak vakti
- Esrigün: Fırtına
- Eymen: Alçakgönüllü, yardımsever
- Gensu: Büyük göl
- Geray: Uygun, münasip
- Gökalp: Kahraman
- Gökay: Mavi gözlü
- Gökhan: Gök gibi büyük
- Gökçe: Göz alıcı, zarif
- Gökmen: Tanrıdan gelen
- Gözbay: Sihirbaz
- Günçe: Güneşlik
- Gürbüz: Sağlıklı ve güçlü kişi
- Iraz: Mutluluk
- İlbay: Vali
- İlkuş: Özgür devleti olan
- İncesen: Huzur ve güvenlik
- İrtegün: Ertesi sabah
- İynem: Yaren, canan, dost
- Kağan: İmparator
- Kapgan: Soylu, hırslı
- Kavçın: Kısa süreli gelen misafir
- Kınay: Çalışkan
- Kıraç: Yaşlı ve verimsiz toprak
- Kubat: Kapalı ve gizli
- Kutadgu: Kutlu, yararlı
- Kutan: Dua
- Kutay: Ateş, Şamanların ateş tanrısı
- Kuyaş: Güneş ışığı
- Kültem: Demet, deste, buket
- Laçin: Yırtıcı kış
- Okşan: Benzeyen
- Olcay: Şans, baht
- Orhun: Sır saklayan, gizemli
- Otman: Evin küçük oğlu
- Oylum: Çukur
- Oytun: Mübarek
- Öktem: Akıllı, bilge
- Öndeş: Yol açan kişi
- Öyke: Öfkeli, öfke
- Öykünç: Benzetme
- Özden: Samimi, içten
- Özge: Ben’in karşıtı. Başka, öteki, yabancı, ,gayrı
- Özker: Hayırsever kişi
- Özmen: Dürüst insan
- Pars: Leopar
- Pelin: Keskin kokulu yayla çiçeği
- Perinçek: Fedakar
- Sağın: Düşünce, kıvılcım
- Sayina: Yaz mevsimi
- Selin: Haber, fısıltı
- Sökmen: Lafını dinleten
- Sözbay: Söz cambazı
- Şaybal: Şımarık
- Talpın: Çalışkan kişi
- Tan: Gün doğumu, şaşkınlık oluşturan
- Tanju: Sonsuzluk ve olağanüstü
- Tanla: Mucize, şaşkınlık
- Tansu: Armağan, mucize
- Tarhun: Hoş kokulu yayla çiçeği
- Tarkat: Yönetici
- Taşkın: Coşkun
- Tela: Adak, armağan
- Tengiz: Deniz
- Teoman: Sis, duman
- Tilbe: Dilenen şey
- Tilun: Kusursuz
- Togay: Dolunay
- Tolan: Eşsiz, benzersiz
- Tomris: Demir ucu, demir sesi
- Toygar: Tarla kuşu
- Tunay: Evlatlık kız çocuğu
- Turamun: Evcimen
- Turum: Yaşam, durgunluk
- Tutsu: Nasihat
- Türemen: Töreye uygun yaşayan
- Udar: Peşini bırakmayan
- Ulaç: Ulaştıran
- Ulaş: Kavuşma, soyluluk, mutluluk
- Ulum: Gösteriş
- Uman: Umut bekleyen
- Umar: Umutlu
- Umay: Koruyucu
- Uraz: Baht, mutluluk
- Urum: Haysiyet
- Uylaş: Düşünce ve fikir
- Ülgen: Heybetli, iri
- Yabgu: Kağan
- Yalım: Ateş
- Yalçın: Ulaşılmaz, yukarıda
- Yaldız: Parlayan
- Yalın: Parlak ve net olan
- Yalvaç: Elçi
- Yaman: Olağanüstü
- Yançı: At zırhı
- Yasun: Doğa
- Yazgan: Yazıcı
- Yeliz: Havadar
- Yerçi: Yol gösteren
- Yorçu: Yol gösteren
- Yula: Rüya ruhu
- Zeren: Anlayışlı
Editör: Ümit Altınsoy
